Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Και τώρα τι κάνουμε;

Στα 50 να ψάχνεις για δουλειά ενώ είσαι και άρρωστη μετά από 23 χρόνια εργασίας δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στη γή. Ξέρω ότι υπάρχουν και χειρότερα. Αλλά !!!! 
Η πρωτοβάθμια επιτροπή του ΙΚΑ μου κατέβασε το ποσοστό ανικανότητας απο 67 σε 55%. Το θεώρησα άδικο γιατί δεν είχε αλλάξει τίποτε στην κατάσταση της υγείας μου και έκανα ένσταση. 
Αποτέλεσμα :   Η Δευτεροβάθμια επιτροπή κατέβασε το ποσοστό σε 45%. Και εγώ αναρωτιέμαι. Επομένως είμαι υγιής? Ο γιατρός που με παρακολουθεί στο Ιπποκράτειο, λέει πως όχι. Χρόνιο νόσημα. Takayasu ή μεγάλη αρτηρήτιδα. Εγώ αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο όπως πέρυσι με το 67% και τα φάρμακα είναι τα ίδια. Το ΙΚΑ όμως για να με τιμωρήσει μου αφαίρεσε εντελώς την σύνταξη ανικανότητας όπως και την ιατρική περίθαλψη. Ελλάς το μεγαλείο σου. Και άκουγα το πρωι στις ειδήσεις ότι κόψαν μόνο τις μαιμούδες αναπηρικές. Ψέμματαααα ! Κόβεται τα πάντα. Και τιμωρείται εις θάνατον όποιον τολμήσει και αρρωστήσει.

Εγώ τώρα πρέπει να σταματήσω τα φάρμακα που μου προκαλούν ζάλη, κόπωση και πονοκεφάλους και να ψάξω για δουλειά. Να αυτοκτονήσω μου λέτε.

Εντάξει καταλάβαμε κύριοι.  Ντροπή σας. 
Απο εξωτερικός ασθενής του Ιπποκρατείου τώρα δεν μπορώ ούτε εξετάσεις να κάνω. 

Το μόνο που μπορώ να πώ είναι ότι λυπάμαι και φοβάμαι.